Rozdział XXIII

- Pięknie wyglądasz - powiedział Klopp przyglądając się jej
- Dziękuję - uśmiechnęła się delikatnie i razem poszli do samochodu. Bardzo denerwowała się tą sytuacją, nie wiedziała jak ma się zachowywać, co ma robić. A już po chwili byli na miejscu, wysiadła z pojazdu, poprawiła swoją sukienkę ostatni raz i były gotowa, przynajmniej fizycznie, żeby tam iść. Nogi trzęsły się jej jak z galaretki, ręce podobnie.
- Nie denerwuj się - szepnęła jej do ucha mama
- Pewnie - odpowiedziała sarkastycznie i ruszyła za dwójką zakochanych. Dookoła było widać mnóstwo fleszów i gwiazd Bundesligi. Westchnęła głośno i poszła prosto przed siebie. Z każdą chwilą jej serce waliło coraz mocnej, krew w żyłach pulsowała. Cała trójka dotarła do wejścia, za pozowała do kilku zdjęć i weszli na wielką salę balową. - Teraz nie ma już odwrotu - pomyślała i poszła dalej. Było mnóstwo par na sali, ale singli też nie brakowało takich jak oczy, Marco czy Durm. Od razu dostrzegła tego pierwszego z panów, w pięknym, granatowym garniturze. Był tak przystojny, że młoda polka nie mogła od niego oderwać wzroku. Reus zauważył, że blondynka mu się przygląda. Sam przyglądał się jej przez cały czas.
- Chodźcie do naszych chłopaków - zaproponował Klopp i we trójkę podeszli do drużyny z Dortmundu.
- Dzień dobry - powiedzieli równo i zaczęli się witać ze wszystkimi.
- Cześć słońce - zaśmiał się Mario i mocno przytulił swoją przyjaciółkę. Oboje w ręku z kieliszkiem szampana odeszli na bok.
- Cześć Mario - odpowiedziała
- Co Ci jest ? - zapytał zaskoczony nastrojem dziewczyny
- Nic, może stres - uśmiechnęła się delikatnie
- Nie masz się czym stresować będzie fajnie - odparł jak zwykle radosny
- Uwielbiam Cię - zaśmiała się dość głośno
- Wiem, Reus zaraz mnie zabije wzrokiem, więc radzę Ci do niego iść, jeżeli chcesz mnie jeszcze zobaczyć - spojrzał za jej plecy i lekko do siebie przytulił. Spojrzała na niego lekko zdenerwowana i odwróciła się powolnie, szukając wzrokiem Marco. Od razu go dostrzegła stał z chłopakami i się śmiał, tak jak zawsze. Gdy tylko zorientował się że dziewczyna powolnym krokiem zmierza w jego stronę, przeprosił swoich przyjaciół i powolnie ruszył do niej.
- Tęskniłaś ? - zapytał cicho na co dziewczyn tylko się uśmiechnęła
- A może tak cześć ? - odparła
- Cześć, tęskniłem za Tobą - powiedział z wielkim uśmiechem
- Cześć, ja chyba też - odpowiedziała niepewnie
- Chyba, chyba ktoś tu jest niemiły - odparł
- Nie prawda raczej szczera - wyciągnęła koniuszek języka i upiła łyk zimnego szampana
- Jaki Ci się  podoba bal ? - zapytał rozglądając się
- Nie podoba się, przyszłam tu bo musiałam - odpowiedziała
- Ja bardzo lubię ten bal, tylko szkoda że musi tu być też Thomas
- Myślałam że on jest miły, uśmiechał się i w ogóle
- Bo mu się podobasz - skwitował Reus z groźną miną na twarzy
- Ładnie wyglądasz jak się denerwujesz - stwierdziła z uśmiechem
- Cześć Wam - nagle obok nich zjawił się Erik - Reusik pozwól że porwę Ci Laurę do tańca - dodał i chwycił dziewczyną za rękę
- Pewnie, bierz - zaśmiał się lekko i spojrzał na parę tańczących na środku parkietu. Sam poszedł do swoich znajomych.  Zabawa trwała w najlepsze, a oboje świetnie się bawili. Dziewczyna co chwilę obracała się w innym towarzystwie, nie tylko piłkarzy Borussi. Jedną z osób, którą polubiła był Bastiana, który bardzo dużo się śmiał i wygłupiał.
- Co powiesz na spacer na dworze ? - zaproponował piłkarz Bayernu
- No jasne - uśmiechnęła się do niego i razem wyszli z pomieszczenia. Obok klubu, w którym wszyscy się bawili była drewniana huśtawka, na której usiedli.
- Jesteś z Marco ? - zapytał Bastian
- Co ? - zapytała z uśmiechem
- Widać że was coś łączy - dodał
- Nie, nie jesteśmy razem. Ale ta sytuacja jest dziwna - zaczęła mówić
- Pasowalibyście do siebie - uśmiechnął się pokrzepiająco
- Dzięki Bastian, znam Cię zaledwie od kilku godzin, a mam wrażenie jakbyśmy się przyjaźnili od dziecka - wyznała
- Mam podobne odczucie - zaśmiał się głośno
- Bastian - usłyszeli - Mógłbyś na chwilę przyjść ? - zapytał Guardiola
- Oczywiście - odpowiedział - Przepraszam na chwilę - spojrzał na dziewczynę i wszedł do lokalu za swoim trenerem. Teraz Laura sama siedziała na dworze i wpatrywała się w piękne niebo pełne gwiazd. Cały czas myślała o nim, o Marco, który pewnie teraz dobrze bawi się na sali.
- Co ruda gwiazda Bundesligi Cię zostawiła ? - usłyszała za boku
- Słucham ? - podniosła się z huśtawki i spojrzała na osobę, która to powiedziała
- No co, ty tu sama siedzisz, a on obraca panienki na sali - dodał bez skrupułów
- Muller, napiłeś się to się zamknij - powiedziała wściekła
- Szkoda żeby taka ładna kobieta siedziała sama nie ? - zapytał z głupim uśmieszkiem, zmniejszając odległość między nimi. Dziewczyna zaczęła się odsuwać, z przerażeniem szukała dookoła jakiegoś wybawienia. - Nie uciekaj - znów się zaśmiał i złapał dziewczyną za rękę
- Puść to boli - krzyknęła cicho
- Nie krzycz bo będzie boleć jeszcze bardzo - dodał i wręcz rzucił się na dziewczynę, chcąc ją pocałować
- Muller, nie słyszałeś że ta Pani ma Cię dosyć - usłyszał za sobą i od razu się odwrócił - Trzymaj łapy przy sobie - dodał pewnie i skierował swoją pięść na jego twarz
- Marco - wyszeptała przestraszona
- Nic Ci nie zrobił ? - podbiegł do dziewczyny i mocno przytulił do swojego ciała

- Nie - odparła
- Laura ? - powiedział cicho
- Tak ? - zapytała zaskoczona odrywając się od jego ciała i patrząc w oczy
- Kocham Cię - dodał z uśmiechem na twarzy. Dziewczyna nic nie odpowiedziała, spojrzała w jego oczy i namiętnie go pocałowała.
- A ja Ciebie Marco - powiedziała pewnie. Oboje w swoich brzuchach czuli ogromne stado motyli, które chciały je rozerwać.
- Czyli to oznacza, że już jesteś moja ? - zaśmiał się trzymając ją w swoich objęciach
- To zależy czy chcesz - odpowiedziała
- Nawet nie wiesz jak bardzo chce - dodał
- W takim razie tak - odparła z uśmiechem
- Laura ja jeszcze nigdy nie czułem nic takiego do dziewczyny, jak czuję do Ciebie - wyszeptał jej do ucha
- Nawet do Carolin ? - zapytała podejrzliwie
- Do niej tym bardziej - zaśmiał się lekko
- Cieszy mnie to bardzo - odpowiedziały mu tym samym
- Idziemy do środka ? - zapytał, na co dziewczyna przytaknęła głową. Objął ja mocno w pasie i oboje weszli do środka. Wszyscy stali w kółku, a pośrodku stała jakaś para. Z daleka nie było widać kto stoi na środku, lecz gdy zakochani podeszli bliżej od razu poznali dwie osoby. Pani Ewa stała, na samym środku, a przed nią klęczał Klopp z czerwonym pudełeczkiem w ręku. Laura patrzyła na swoją matkę ze łzami w oczach. Stanęła obok Marco i mocno do niego się przytuliła.
- Ewo, czy zechcesz uczynić ze mnie najszczęśliwszego człowieka na ziemi i zostaniem moją żoną ? - usłyszała cała sala, dojrzała polka nie zdołała nic z siebie wydusić, tylko przytaknęła głową. Trener żółto-czarnych podniósł się z podłogi i założył piękny pierścionek zaręczynowy na palec Polki. Na całej sali wszyscy zaczęli głośno bić brawo, gdy Laura podbiegła do pary i mocno ich uściskała. Nie bała się już tych wszystkich reporterów, dla niej teraz najważniejsze było szczęście jej mamy. Mocno wtuliła się w ciało swojej matki wyszeptała do ucha
- Gratuluję mamo
- Dziękuję kochanie - odpowiedziała, na koniec młoda Polka przytuliła się do jej przyszłego taty i zeszła z parkietu, żeby pozostawić parę samą. Poszła do swojego ukochanego chłopaka i chwyciła go za rękę.
- W końcu jest szczęśliwa - powiedziała cicho z ogromnym uśmiechem na twarzy
- A ty jesteś szczęśliwa ? - zapytał przyciągając ją do siebie
- Jeszcze nigdy nie byłam tak szczęśliwa - wyszeptała tuż przy jego ustach i namiętnie go pocałowała...

~*~

Jest.! 

W końcu udało mi się uporać z tym rozdziałem. 

W końcu stworzyła się para nie ?
Kompletnie mi się nie podoba to coś...
I jak to mawia kochana Jagoda :
Ten rozdział jest jak flaki z olejem.
Przepraszam za dłuższą przerwę i za wszelkie błędy.
Życzę miłego weekendu.
Buziaki ! :) ;*****