Rozdział XV

~*~

- To masz - stwierdził Auba i podał mi cały kubek alkoholu
- Nie lej jej tak dużo, ona tego nie wypije - powiedział lekko zły Marco
- No to patrz - powiedziałam pewna i przechyliłam całą zawartość kubka
- Widzisz Marco, to jest Polka - zaśmiał się Kuba
- Dobrze gada, polać mu - krzyknęłam wesoła, w podobnym stylu spędziliśmy resztę wieczoru. Jak się okazało nie tylko ja byłam tak pijana że nie mogłam ustać na własnych nogach.
- Idziemy spać. - podszedł do mnie Marco
- A gdy ty chcesz spać na ziemi ? - przeraziłam się
- Nie, w namiocie - odparł i pociągnął mnie za rękę.
- Nie mam siły - westchnęłam
- Za to ja mam z tobą trzy światy - powiedział i wziął mnie na ręce
- Aż taka straszna jestem ? - zapytałam patrząc w jego zielone tęczówki
- Straszna to może nie
- Więc jaka jestem ?
- Pogadamy jutro dobrze ? - zaproponował, gdy doszliśmy do namiotu
- Nie - powiedziałam stanowczo i powoli wdrapałam się do naszego lokum
- Idę - powiedział cicho
- Gdzie ? - powiedziałam i wyskoczyłam przed blondynem
- Spać do chłopaków - odparł niepewnie
- A ja mam sama spać tutaj ? - przeraziłam się - Nie żartuj sobie, śpisz tu ze mną - wskazałam palcem na namiot
- Dobrze, już się tak nie denerwuj. Myślałem że nie chcesz ze mną spać - uśmiechnął się uroczo
- Ty już lepiej nie myśl - westchnęłam głośno i weszłam z powrotem. Wślizgnęłam się w cieplutki śpiwór i do tego przykryłam kocem, zaraz obok znalazł się Marco.
- Ej, to mój śpiwór - zaśmiał się widząc jak w nim leże
- A ja w czym będę spała, spadaj - pokazałam mu język i zasłoniłam twarz miękkim kocem
- Nie ma tak dobrze - odparł i wślizgnął się do mojego śpiwora
- A ty co tu ? - spojrzałam w jego oczy i to był mój błąd. Nie mogłam się od nich oderwać. Były takie szczere, prawdziwe, miały w sobie taki błysk.
- A ja też muszę gdzieś spać - odparł i odsunął kosmyk włosów z mojej twarzy. Do moich nozdrzy dotarł piękny zapach jego perfum. Miałam ochotę poczuć smak jego ust na moich wargach, ale bałam się. Bałam się jego reakcji. Bałam się odrzucenia, chodź tak bardzo chciałam go pocałować...
- Ze mną, ale nie koniecznie tak bli... - zaczęłam, lecz nie dane było mi skończyć. Poczułam na swoich ustach jego, delikatne, malinowe wargi. W pierwszej chwili nie widziałam co mam zrobić, lecz gdy tylko spojrzałam w jego oczy odwzajemniłam pocałunek. Wiedziałam że jest on prawdziwy, a co najważniejsze z uczuciem. Oboje trwaliśmy w nim dłuższą chwilę, ale musiałam go przerwać.

Oderwałam się od jego miękkich ust i spojrzałam niepewnie w oczy.
- Przepraszam - wydusił z siebie jako pierwszy
- Nic się nie stało - odparłam ze sztucznym uśmiechem i odwróciłam się do niego plecami. Delikatnie przejechałam opuszkami palców po moich, jeszcze ciepłych ustach. Nadal czułam na nich cudowny smak jego warg.
- Nie jesteś zła? - blondyn przerwał ciszę, która panowałam między nami. Odwróciłam się do niego twarzą i zerknęłam na jego skwaszoną minę
- Nie. To był impuls, oboje jesteśmy pod wpływem alkoholu i stało się. Nie mam ci za złe, bo sama odwzajemniłam ten pocałunek - powiedziałam i lekko się uśmiechnęłam
- To dobrze - uśmiechnął się - Śpij dobrze - dodał, ucałował mnie w czoło i odwrócił się na bok. Patrzyłam na niego i sama nie wiem co czułam. Byłam szczęśliwa, że mam tak wspaniałą osobę obok siebie. Ale czułam się zawiedziona że nie jest on mój, tylko mój. Brzmi to bardzo egoistycznie, ale chciałabym być z nim. Z moich rozmyśleń wyrwał mnie głośny dźwięk chrapania Marco.
- Marco - powiedziałam pod nosem i wyszłam ostrożnie z namiotu. Chciałam odetchnąć i przemyśleć wszystkie sprawy. Poszłam na pomost, szłam powoli nad brzegiem jeziora a w oddali widziałam sylwetkę siedzącą na drewnianym pomoście. Od razu rozpoznałam tego człowieka, to Mario. Poszłam do niego i usiadłam obok. - Co tu robisz ?
- Siedzę i myślę - odparł
- O czym tak myślisz ? - uśmiechnęłam się do niego
- O wszystkim - powiedział obojętny
- To już tyle nie myśli - odparłam i wyciągnęłam butelkę alkoholu z pod bluzy
- A ty skąd to masz ? Myślałem że wszystko wypiliśmy - dodał bardziej wesoły
- Ja sobie schowałam jedną - zaśmiałam się i wypiłam kilka łyków z butelki
- Spryciula - puścił mi oczko i zrobił to samo co ja. Po 15 minutach gadania a przy okazji picia, opróżniliśmy całą zawartość butelki.
- Ale mi się w głowie kręci - jęczałam
- Chodź pomogę Ci, pójdziesz spać - odpowiedział i delikatnie podniósł mnie z pomostu.
- Mario, mogę mieć do Ciebie prośbę - spojrzałam w jego oczy
- Pewnie
- Czy mogę spać u Ciebie, bo Marco strasznie chrapie - odparłam a po chwili oboje parsknęliśmy śmiechem
- Jasne - pocałował mnie delikatnie w policzek i zaprowadził do namiotu. Jak się okazało Goetze spał sam, co było dużym plusem. Bo jeżeliby ktoś zobaczył mnie w takim stanie to jestem pewna że by się przeraził. Powolnie wdrapałam się na kolanach do namiotu i od razu walnęłam się do śpiwora. - Mój śpiwór - wrzasnął Mario
- Nie krzycz tak bo wszystkich obudzisz - odparłam i zaczęłam się śmiać - chodź tu - przesunęłam się lekko i zrobiłam miejsce dla mojego przyjaciela, który zaraz leżał obok mnie. Na nasze nieszczęście, śpiwór był na tyle mały że musieliśmy leżeć wtuleni w siebie.
- Podoba mi się to - powiedział szczęśliwy Goetze
- Mi też, bo jesteś misiowaty - odparłam i znów zaczęłam się śmiać
- Wcale nie - odpowiedział i zaczął mnie łaskotać, a ja tarzałam się po całym namiocie. W pewnym momencie Mario leżał na mnie i patrzył głęboko w moje oczy. Bez względu na konsekwencje oboje zbliżyliśmy swoje twarze i zatraciliśmy się w namiętnym pocałunku. Lecz na pocałunku się nie skończyło. Wyszliśmy z ciasnego śpiwora i położyliśmy się na miękkim kocu. Ręce Mario krążyło po całym moim ciele. W szybkim tempie pozbyliśmy się wszystkich ubrań i zatraciliśmy się w jednej całości. Było mi tak cholernie dobrze, że z moich ust wydobywały się ciche jęki. Wiedziałam, że jutro będę tego żałować, ale chciałam żyć chwilą. Dlatego w tamtym momencie nie myślałam o Blondynie, w którym się zakochałam tylko o jego przyjacielu, z którym spędzałam noc. Po wszystkim opadliśmy głośno dysząc.
- Mario - powiedziałam niepewnie
- Tak wiem, nikt nie może się o tym dowiedzieć - uprzedził moją wypowiedź
- Przepraszam jeśli Cię zawiodłam - wyszeptałam i wyszłam z jego namiotu. Słońce powoli już wschodziło, więc usiadłam na jednej z ławek i chciałam podziwiać widoki. Lecz byłam tak zmęczona, że zasnęłam na drewnianej ławce...

~*~

________________________________________________________

Witam .! :)
Przychodzę do was z rozdziałem 15.
Jest chyba trochę inny. A co najważniejsza,
w końcu coś się dzieje nie ? :)
I szczerze mówiąc jestem z niego nawet zadowolona.
A jak wam się podoba ? ;**

Dziś mecz .! Nie mogę się doczekać.
Mam nadzieję że nasza Borussia pokaże Bayernowi kto jest lepszy ! <3 ;) 

A co do waszych blogów to śmiało zostawiajcie linki.
Z wielką przyjemnością wpadnę na wasze blogi.
Tylko nie obiecuje, że będzie to od razu.
Bo ostatnio mam bardzo mało czasu na pisanie i czytanie waszych opowiadań.

Pozdrawiam, Marta <3 ;****